کمپ خاطرات

گاهی حرفام بدجوری مزه ی تلخی میده به طوری که اول خودم تلخیشو خوب چشیدم بعد با همون تلخی بیانش کردم.

خدایا چرا توی این دنیای لعنتیت شناخت آدمها اینقدر سخته؟؟

بعضی وقتا از رفتار و حرفهای بعضی آدمها قلبم درد می گیره و می خوام یه جا بشینم و زار زار گریه کنم.

خیلی در موردش فکر میکنم که آخه علتش چی می تونه باشه.

چی شده که اینجوری رفتار کرد، کاش فقط علتشو میدونستم.

خدایا خیلی دلم پره ولی خیلی از تلخیها رو نمیشه برای دیگران تعریف کرد تا اونا هم تجربه کنند فقط خودتی که باید تلخیشو بچشی و به شکل خیلی بدی هضمش کنی و فرو بدی. 

خدایا یه خواهش کینه ها رو از قلب ما آدمها حذف کن.

و میدونم که مثل همیشه خودت تنها و بهترین سنگ صبورمی.