گناه من عاشقيست
درون سينه ام...... بهار بود که به تو دل بستم تابستان بود که دريافتم بي تو زندگي برايم يکنواخت است پائيز بود که دريافتم بي تو هميشه غمگين ام و گوشه گير و زمستان بود که دريافتم هر آن به تو نياز دارم گناه من چيست که تو را دوست دارم گناه من چيست که تو را از ياد نمي برم همه ميدانند که عشق کار دل است مگر اين نيست که دل سلطان انسان مي باشد پس گناه من چيست که تو را دوست دارم
+ نوشته شده در دوشنبه سی ام خرداد ۱۳۹۰ ساعت 12:57 توسط حامد
|
من میگم: ما انسان ها تو مسیر زندگی مانند کوهنوردیم در مسیر صعود به قله و این قله چیزی جز اهداف وآرزوهامون نیست.گاهی مسیر صاف و هموار گاهی هم پر از موانع سخت و دشوار و همین موانع است که انسانهای پیروز رو از انسانهای شکست خورده جدا میکنه.